Πάρε με κοντά σου κι εγώ θα μάθω το Σεβασμό. Γιατί το άγρυπνο βλέμμα των εποχών είναι αμείλικτο. το ψιθυρίζουν σ΄ όλη την πλάση πως είναι ο άνθρωπος, το ψιθυρίζουν σ΄ όλη την πλάση θεοί και δαίμονες πως είναι ο άνθρωπος ο Άγνωστος Υιός της Φύσης. Μα εγώ θέλω ν΄ ανέβω πιο ψηλά από μένα. Μα εγώ θέλω να πετάξω με τα δικά σου ακούραστα φτερά που θαυμάζω Μια Ζωή.

Άφησέ με να σε γνωρίσω καλύτερα. αρώματα πεύκου, πορτοκαλιάς, θυμαριού γαργαλάνε τη μνήμη μου. Είναι αλήθεια πως ξεχνάω, ξεχνάω να μαθαίνω σωστά γι΄ αυτό θα σε βαφτίσω οδηγό μου. Άφησέ με να γίνω μαθητής σου. Ταξίδεψέ με στα μυστικά της δύναμής σου κι εγώ σου υπόσχομαι να μάθω.

Την κοινωνία σου κοιτάζω κι αναρωτιέμαι σε ποιόν αιώνα θα μπορέσω κι εγώ να τρυγήσω λίγη απ΄ τη δική σου Σοφία. Η παντοτινή Αλήθεια σου μ΄ αφήνει εκστατικό η αέναη κίνηση και ορμή σου μου δίνει κουράγιο.

Τα ακούραστα φτερά σου θαυμάζω την ώρα που βγαίνεις να τρυγήσεις το νέκταρ των λουλουδιών. Άνοιξη κι εσύ εργάζεσαι ασταμάτητα προσηλωμένη όπως πάντα στο καθήκον σου. Ποτέ δεν λιποτάκτησες. Ποτέ δεν άφησες τις μικρές προνύμφες να πεινάσουν. Γιατί δεν μαθαίνουμε από σένα; Η ευημερία της κυψέλης είναι ο αγώνας σου. Η ευημερία της κυψέλης είναι ο σκοπός σου.